қауымиет

зат. жерг. Қауым, көпшілік. Тас түйін болып түйілді де, қ а у ы м и е т к е қарап: - Жамиғат! – деп саңқ етті (Ш.Мұртазаев, Жұлдыз. көпір, 150). Мен барымды аямадым – қ а у ы м и е т куә (Бұл да, 158).